Uitstel of afstel?

Volgens onderzoek lijdt 95% van de bevolking aan uitstelgedrag. Het blijkt menselijk om zaken voor je uit te schuiven waar je even geen zin in hebt. Uitstelgedrag komt vooral voort uit impulsiviteit, je wordt in dit social media tijdperk immers continu in beslag genomen door de waan van de dag. Het meest wordt er uitgesteld op het gebied van financiën.

Het invullen van de belastingaangifte is waarschijnlijk het meest frappante voorbeeld. De laatste dag is er file aan de postbus van het belastingkantoor om alsnog op tijd de bruine enveloppe ter plekke te krijgen.

Successieplanning is een ander typisch voorbeeld van een uitgestelde activiteit. De Vlaming wacht graag zo lang mogelijk om hierover te praten en actie te ondernemen. “Ik ga nog niet doodgaan hoor” is een echte dooddoener ???? . Een andere klassieker: “ik heb geen geld, dus moet ik niet plannen”. Tarara.

En toch. Langzaam sijpelt door dat iets “regelen” verstandig is, zowel naar de partner als naar kinderen of andere erfgenamen.

• De partner of echtgenoot wordt beter beschermd. Je winst: gemoedsrust
• De partner of echtgenoot kan bepaalde zaken (bijvoorbeeld de gezinswoning of een som) 100% naar zich toe trekken. Je winst: duidelijkheid
• De erfgenamen krijgen nu al vermogen toebedeeld. Je winst: minder erfbelastingen
• De kleinkinderen op weg helpen. Je winst: liefde

Is deze gedachte genoeg om in gang te schieten? Nee, meestal is er een echte aanleiding nodig.

• De kinderen gaan bouwen en zoeken financiële steun. Tja, dan kunnen we misschien iets regelen.
• Een vriend krijgt een hartaanval en sterft ter plekke. Wat als het mij zou overkomen?
• Een medische check-up brengt een aantal medische ‘probleempjes’ naar boven? Heb ik dan toch niet het eeuwige leven?
• In de vriendenkring is er een vechtscheiding. Er was geen contract en dat leidt tot schrijnende toestanden. Oei, hoe zit dat eigenlijk bij ons?
• Ik heb een bedrijf en bepaal daarin zowat alles. Moet ik niet aan mijn opvolging gaan denken?
• Je vader of moeder komt te overlijden. Geen testament, geen contract. Broers of zussen doen plots heel lastig over geld. Ik wil dit mijn kinderen niet aandoen. Laat ons eens kijken.

Uit mijn dagdagelijkse praktijk blijft nog een andere grappige vaststelling. Diegene die in het begin het meest weigerachtig stond ten opzichte van ‘successieplanning’ (lees: de man), is achteraf razend enthousiast. Een grote oef: “we hebben het lang voor ons uitgeschoven, maar we zijn nu toch wel opgelucht dat we dit hebben gedaan”. De vrouw knikt. Zij heeft het altijd geweten ????

En ze genoten nog lang en gelukkig.

Maak van uitstel geen afstel. Want uitstel in successieplanning, dat is niet meer goed te maken. Niet iedereen kan immers verrijzen om nog snel wat papieren te tekenen.