Wat als je niet wilt dat jouw partner in de gezinswoning blijft wonen na jouw overlijden?

Soms is het niet wenselijk dat de langstlevende partner in de gezinswoning blijft wonen en dat de gezinswoning direct naar de  eigen kinderen gaat.

Dit is bijvoorbeeld niet ongebruikelijk bij nieuw samengestelde kinderen, waar men niet wil dat de partner, al dan niet met haar of zijn eigen kinderen in de gezinswoning blijft wonen terwijl de eigen kinderen dan in de kou moeten blijven staan tot aan het overlijden van die partner, een plusouder ten aanzien van hen.

Welnu, sinds kort kan je deze wens perfect invullen. Het reservatair vruchtgebruik dat de langstlevende echtgenoot in principe geniet is immers niet onaantastbaar.

Wanneer je huwt met een partner die al kinderen heeft uit een vorige relatie staat het je perfect vrij om het vruchtgebruik op de gezinswoning te ontnemen. Je kan met andere woorden je echtgenoot compleet onterven.

Overigens, wanneer zou blijken dat je vóór het huwelijk je gezinswoning zou weggeschonken hebben aan je kinderen, kan je echtgenoot daar ook geen enkele aanspraak meer op maken. Immers, wat is geschonken vóór het huwelijk, is én blijft definitief geschonken. De begiftigden moeten niet meer vrezen dat de langstlevende echtgenoot hier roet in het eten zou komen strooien door het vruchtgebruik op te eisen. Dit is ook zo wanneer je zou geschonken hebben met voorbehoud van vruchtgebruik. Door enkel de blote eigendom te schenken kan je zelf levenslang in de gezinswoning blijven wonen, maar bij jouw overlijden dooft dit vruchtgebruik uit. Dan worden de begiftigden (meestal jouw kinderen) automatisch volle eigenaar van de gezinswoning.

Daarnaast kunnen we ook nog aanstippen dat wanneer de gezinswoning zou ondergebracht zijn in een patrimoniumvennootschap, het reservatair vruchtgebruik van de langstlevende echtgenoot ook niet speelt. Onder de genoemde hypothese spreken we dan immers over aandelen die in de nalatenschap vallen, en niet over de gezinswoning. Dus ook hier kan je de partner onterven voor wat betreft de gezinswoning.

En tenslotte mogen we natuurlijk ook niet vergeten dat voormelde evenzeer eenvoudig kan worden vermeden door simpelweg niet te huwen. De samenwonende partner, of dat nu een wettelijk samenwonende dan wel een feitelijk samenwonende partner is, heeft immers geen reservatair vruchtgebruik op de gezinswoning. De wettelijk samenwonende  partner heeft weliswaar van rechtswege recht op het vruchtgebruik, maar dat is geen reservatair recht. Het kan hem of haar dus eenvoudig weg ontnomen worden via bijvoorbeeld een testament.

Successieplanning is in de eerste plaats elkaar beschermen en een antwoord te bieden aan de concrete behoeften en wensen. Dit geldt niet in het minst voor de gezinswoning. Contacteer ons gerust voor een afspraak zodat we voor jou de meest gunstige oplossing kunnen uitwerken.